Even was ik sprakeloos, hing daar toch, op de pas geschilderde muur een echte 'baby jane' (ook wel bekend als dear jane) te pronken.....
Hoe erg is het, dat ik veel te lang naar binnen stond te kijken en alsmaar tegen mijn lief zei: kijk dan, kijk dan..., een Jane een hele mooi Jane hangt daar???
Ik ken de bewoonster van het opgeknapte huis niet, maar wilde bijna aanbellen, vragen of zij zelf deze Jane had gemaakt of misschien had geërfd?
Volgens mijn lief zag deze Jane er niet splinternieuw uit..., ik legde hem uit dat dat misschien door de kleuren kwam en zo kregen wij het over de voor en tegens van een Jane in je woonkamer...en of je mensen, die een Jane maken (of ophangen..) bijvoorbaat al tot je vrienden wilt rekenen...
Volgens mij is dat wel zo, ik kan mij namelijk niet voorstellen, dat als je weet dat iemand zo'n mega klus geklaard heeft en met zoveel liefde en up en downs al die blokjes heeft gemaakt en gequilt, je daar geen bewondering en verwantschap mee voelt.
Misschien moet ik toch maar eens aanbellen...
Wb mijn Jane....nog maar 97 blokjes te gaan...(en de rest..)
19 opmerkingen:
Ik had echt onmiddellijk aangebeld, zonder enige schroom.
Natuurlijk woont daar een gelijkgestemde ziel. Aanbellen dus.
Anje
Aanbellen! Meteen, direct morgen. En ons vooral verslag uitbrengen! 😀
Ik voel helemaal met je mee... maar ik ben te verlegen om dan aan te bellen. Eigenlijk zou ik dan wel stiekem gehoopt hebben dat de bewoonster mij gezien zou hebben en dan was het misschien toch wel te een gesprek gekomen.
Ik denk inderdaad dat het wel makkelijk uit te leggen is tegen een gelijk gestemde ,om te verklaren waarom je zo naar binnen stond te gluren.
Volgende keer toch maar weer eens langs wandelen.
Fijne zondag verder,
Evelyne
Jaaa, bel aan!!! En laat het ons weten!! De bewoonster vindt het vast geweldig om haar Jane te laten bewonderen door een gelijkgestemde ziel!
Gewoon direct aanbellen! Hoe zou jij het vinden als iemand bij jou aanbelde om je iets te vragen over quilten! Alleen maar hartstikke leuk toch? Dus bellen!
Voor geen goud dat ik zou aanbellen, ik ben daar ook te verlegen voor jammer genoeg.
Maar wie weet loop je haar vanzelf eens tegen het lijf, als je vaak genoeg naar binnen kijkt ;-)
Groetjes
Ines
Ik kan me zo voorstellen dat je daar totaal verbaasd naar staat te kijken!
En je ook vanzelfsprekend met de maakster verwant voelt......; zoals "we" (alle "baby-jane-maaksters") dat allemaal zouden......, toch?!
En zeker nog succes en plezier met de het doorpitten van de blokjes!
Nog 97? dan ben je al lekker aan het opschieten. Tuurlijk gewoon aanbellen!
Dat schiet lekker op!
Ik zou ook niet zomaar hebben aangebeld hoor. Maar ik kan me wel voorstellen dat je nieuwsgierig bent.
Groetjes,
Marian
Hallo Betty wat is je quilt prachtig in het rood en je bent al een heel eind op weg.Ook hier in een ouderwets laag huisje met de slaapkamer voor aan de straat bij ons in de buurt zie ik als ik met de honden voorbij kom een quilt op bed liggen zoeen met van die opgevulde kussentjes en ik wacht ook steeds op mn kans of ik iemand buiten zie om er eens naar te vragen maar aanbellen doe ik toch zo maar niet.Stom eigenlijk want als ze bij mij aan de deur kwamen zou ik er ook genoeg over te vertellen hebben. groetjes Nelleke
O ik had ook aangebeld, gewoon even gevraagd. Wat geweldig dat je er zomaar ineens een ziet hangen. Succes en veel plezier met quilten ok ben druk bezig met de blokjes.
Natuurlijk moet je aanbellen. Meteen morgen doen hoor en dan alles aan ons vertellen.
Ik had ook aangebeld en gevraagd wie deze prachtige creatie had gemaakt, moet een fantastische quiltster zijn geweest en dus had je meteen contact gehad! Dus volgende keer even aanbellen en ons mee laten genieten! Groetjes
Lida
Oh wat een prachtig verhaal. Ik zou ook even niet weten of ik zou aanbellen, maar wel hopen dat de bewoonster mij zou zien en dan reageren. We horen het VERVOLG hopenlijk nog wel. Groetjes Wilma
Wat leuk.
Zou elke dag even langslopen en hopen op een toevallige ontmoeting.
Maar aanbellen....... denk niet dat ik daar de moed voor heb.
Je schiet al aardig op Betty, en ik zou geloof ik ook aanbellen.
groetjes
Zo dikwijls en/of zo lang in bewondering voor de venster staan dat het begint op te vallen....
Dat "zo lang" hebben een quiltvriendin en ik ooit gedaan. Het werkte, we werden gespot en hebben heerlijk gekletst met een quiltgenote!
een tent opslaan voor de deur totdat de bewoonster buitenkomt en haar dan 'per ongeluk' aanspreken?
Een reactie posten